اثر ضدباکتریایی گل‌های گل‌گاوزبان

گل‌ها و برگ‌های گل گاوزبان در فرانسه به صورت دارویی به عنوان ضدتب، ضدافسردگی، برای درمان استرس و بیماری‌های قلبی مرتبط با سیستم گردش خون، برای مشکلات ریوی، ضمادی برای تورم‌های التهابی، ادرارآور به دلیل وجود پتاسیم نیترات، ملین، لینت‌آور (نرم‌کننده) و تسکین دهنده به دلیل وجود موسیلاژ و اخیرا به عنوان یک فاکتور محافظتی احتمالی در برابر سرطان استفاده می‌شوند. گل‌گاوزبان ایرانی (Boraginaceae) گیاهی یکساله  از خانواده Boraginaceae است که در بیشتر مناطق اروپا و شمال ایران رشد می‌کند. گل‌گاوزبان ایرانی در طب سنتی برای بیماری‌های عفونی، آنفلوآنزا و ضدتب استفاده می‌شود.

ترکیبات این گیاه با استفاده از روش‌های تشخیصی متفاوت جداسازی شده‌اند که شامل گاما-لینولنیک اسید (GLA)، آلفا-لینولنیک اسید (ALA)،  موسیلاژ، رزین، پتاسیم نیترات و نمک کلسیم در ترکیب با اسیدهای معدنی هستند. در سال ۲۰۰۴ مطالعه‌ای به منظور آزمایش فعالیت ضدباکتریایی عصاره آبی گل‌های خشگ شده گل‌گاوزبان در برابر باکتری استافیلوکوکوس اورئوس ۸۳۲۷ در شرایط آزمایشگاهی انجام شد.

در تمام مراحل آزمایش عصاره آبی سرد گل‌های گل‌گاوزبان با ۸/۵ pH= استفاده شد. ۱۵ گرم گل‌ خشک به مدت ۶ ساعت در دمای ۴ درجه سانتی‌گراد در ۳۰۰ میلی لیتر آب مقطر خیسانده و به طور دائم همزده شد. عصاره فعالیت ضدباکتریایی وابسته به دوز در برابر استافیلوکوکوس اورئوس ۸۳۲۷ نشان داد. این فعالیت مقاوم به گرما بود اما فعالیت عصاره خشک شده با انجماد در طول یک دوره ۹۰ روز به تدریج کاهش یافت. مصرف سنتی گل‎های ‎گل‌گاو‎زبان ایرانی برای بیماری‌های عفونی و برای کنترل تب ظاهرا توجیه‌پذیر است.