ممکن است چای سبز میزان سرعت وزنگیری را کاهش دهد و به عنوان ابزاری برعلیه چاقی به کار گرفته شود. بهعنوان مثال، چای سبز اکسیداسیون چربی را در انسان در حالت استراحت افزایش میدهد؛ همچنین در مطالعات بر روی موش از چاقی جلوگیری کرد و حساسیت به انسولین را بهبود داد.
براساس مطالعات محققین بر روی مدل حیوانی، مصرف ترکیب اِپیگالوکاتچینگالات EGCG)) چای سبز به همراه رژیم غذایی پرچرب، بهطور قابل توجهی سرعت افزایش وزن را آهستهتر میکند.
علاوه بر افزایش وزن کمتر، با مصرف مکمل چای سبز افزایش دفع چربی از طریق مدفوع نیز مشاهده شده است که نشان میدهد ترکیب EGCG جذب چربی را نیز محدود میکند.
در نتیجه EGCG توانایی جذب چربی را کاهش و همچنین میزان مصرف چربی را توسط بدن بهبود میدهد. براساس نظر محققین این مطالعه، لازم است هر فردی روزانه ۱۰ فنجان چای سبز بنوشد تا این اثرات را از کاتچین چای سبز دریافت نماید. همچنین برخی مطالعات نشان دادهاند که تنها نوشیدن چند فنجان چای سبز به کنترل وزن کمک میکند.
مطالعات اپیدمیولوژی (همهگیر شناسی) محدودی اثر چای را بر وزن بدن و سایر شاخصهای مرتبط با چاقی آزمایش کردهاند. در سال ۲۰۰۳ در یک مطالعه اپیدمیولوژی بر روی ۱۱۰۳ فرد بزرگسال از کشور تایوان، مشاهده شد افرادی که بیش از ۱۰ سال عادت به نوشیدن چای دارند، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به باسن آنها به ترتیب ۱۹/۶ و ۲/۱ درصد، در مقایسه با افرادی که عادت به نوشیدن چای نداشتند، پایین تر بود. منظور از “عادت” به نوشیدن چای، یعنی حداقل یک بار در هفته به مدت ۶ ماه چای مصرف شود. در این مطالعه مصرف چای سبز و اولانگ (نیمه تخمیری)، نسبت به چای سیاه بیشتر بود.
در یک مطالعهی مشاهدهای بر روی ۴۲۸۰ فرد بزرگسال از هلند، یک ارتباط معکوسی بین مصرف کاتچین و افزایش BMI مشاهده شد. میزان افزایش BMI برای کمترین مقدار مصرف کاتچین ۰/۷۷ (kg/m۲) و برای بیشترین مقدار مصرف کاتچین ۰/۳۱ (kg/m۲) بود. این مطالعه با ثابت نگه داشتن متغییرهای مورد آزمایش و افراد مورد مطالعه چندین مرتبه، در طول ۱۴ سال، تکرار شد.
در سال ۲۰۰۸، دو مطالعهی متقاطع با هدف بررسی اثرات مصرف حاد عصاره چای سبز بر تحمل گلوکز و اکسیداسیون چربی در طول ورزش استقامتیِ متعادل در انسان انجام و نتایج آن در مجله The American Journal of Clinical Nutrition منتشر شد.
در مطالعه A، ۱۲ مرد سالم یک دوره ۳۰ دقیقهای تمرین ورزشی با حداکثر اکسیژن مصرفی ۶۰ درصد، قبل و بعد از مصرف عصاره چای سبز انجام دادند. در مطالعه B، ۱۱ مرد سالم آزمون تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) را قبل و بعد از مصرف عصاره چای سبز انجام دادند. طی ۲۴ ساعت پیش از آزمونهای تجربی، شرکت کنندگان ۳ کپسول حاوی عصاره چای سبز ( حاوی پلی فنول کل: ۸۹۰ میلی گرم و EGCG: ۳۶۶ میلی گرم) و یا حاوی آرد ذرت (۱۷۲۹ میلی گرم)، به عنوان دارونما، مصرف کردند.
مشاهده شد میانگین نرخ اکسیداسیون چربی، پس از مصرف عصاره چای سبز، در مقایسه با نرخ اکسیداسیون پس از مصرف دارونما، ۱۷ درصد بالاتر بود. همچنین، نسبت اکسیداسیون چربی به میزان کل مصرف انرژی به طور قابل توجهی بالاتر بود. با مصرف عصاره چای سبز و دارونما، یک افزایش ۱۳ درصدیِ همزمان در حساسیت انسولینی مشاهده شد.
میتوان نتیجه گرفت که مصرف حاد عصاره چای سبز میتواند باعث افزایش اکسیداسیون چربی در طول ورزش استقامتی متعادل شود و حساسیت انسولینی و تحمل گلوکز را در مردان جوان سالم بهبود دهد.