دمنوش شکوفه آلوورا نیوشا

توضیحات

حاوی ۱۲ تی بگ مثلثی

نام تجاری گیاه:

Aloe Vera (Barbadensis Miller), Barbados Aloe, Aloe Arborescens

نام علمی گیاه:

Aloe barbadensis Mill.

تاریخچه:

گیاهان آلوئه شامل بیش از ۳۰۰ گونه هستند که آلوئه باربادنسیس در جهان بیشتر شناخته شده است؛ گیاهی گرمسیری که به خانواده سریشیان (Asphodelaceae) تعلق دارد.  

آلوورا گیاهی بدون تنه یا با تنه‌ی بسیار کوتاه است که تا ارتفاع ۱۰۰-۶۰ سانتی‌متر رشد می‌کند. آلوورا ساقه‌های گل‌دهنده، بدون شاخه، عمودی و راست در سال دوم در فصل زمستان می‌زاید که به بلندی ۱۵۰-۹۰ سانتی‌متر رشد می‌کند. این ساقه گل‌های زرد و نارنجی می‌دهد که در سنبله کمکی آرایش گرفته‎اند. برگ‌های گوشتی ضخیم به صورت بوته‌ای دارد که به آن ظاهری متمایز می‎دهد. برگ‌های آن سبز  تا خاکستری- سبز  هستند و برخی واریته‌های آن نقاط سفید بر روی قسمت بالایی و انتهایی سطح تنه نشان می‌دهند. حاشیه برگ دندانه‌دار است و دندانه‌های سفید کوچک دارد. گل‌ها در تابستان بر روی سنبله تا ارتفاع ۹۰ سانتی‌متر می‌رویند. هر گل کمی آویزان است و  کاسبرگ لوله‌ای زرد به طول ۳-۲ سانتی‌متر دارد.

آلوورا باربادنسیس میلر در آفریقا نشأت گرفت و در سراسر دنیا از طریق منابع طبیعی یا فعالیت‌های انسانی گسترش یافت. کاربرد آن به ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح برمی‎گردد و این موضوع توسط لوح‌های باستانی به جا مانده در منطقه بین النهرین که نشان‌دهنده چگونگی کاربرد دارویی آلوورا است، تصدیق می‌شود.

مصریان چگونگی درمان مردمشان از طریق مصرف آلوئه را حدود ۵۵۰ سال پیش از عصر حاضر و در سال ۷۴ پیش از میلاد بیان کرده‎اند.

به دلیل ویژگی‌های شفابخش این گیاه دارویی، در حال حاضر در سراسر دنیا کشت  و در آب و هوای گرم نواحی آسیا، اروپا و آمریکا یافت می‌شود. آمریکای جنوبی یکی از تولیدکنندگان بزرگ آلوورا است. آلوورا باربادنسیس میلر در آیورودا به عنوان کوماری (Kumari) شناخته می‌شود. کوماری از واژه‌ی سانسکریتی Kaumarya به معنی “شاهزاده خانم” گرفته شده است.

برخی از خواص شکوفه آلوورا:

۱- افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی

در سال ۲۰۱۸، فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره‌های اتانولی گل این گونه آلوورا (Aloe barbadensis) در موش‌های تحت درمان با هیدروژن پراکسید  بررسی شد و نتایج آن در مجله Food and Agricultural Immunology منتشر شد. بازده عصاره گل برپایه اتانول ۵/۹ درصد (وزنی-وزنی) بود. ترکیبات فنولیک به عنوان ترکیب مهم گیاه درنظر گرفته می‌‍‎‌شوند که می‌توانند رادیکال‌های آزاد را سرکوب کنند. محتوای فنولیک کل معادل ۲۰/۱۳ میلی گرم کاتچین در هر ۱۰۰ گرم وزن خشک بود. در میان این ترکیبات فنولیک، محتوای وانیلیک اسید بالاترین بود که می‌تواند با فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی گل‌های این گونه آلوورا مرتبط باشد. فعالیت‌های به‎دام‌اندازی رادیکال عصاره‌ها با محتوای فنولیک کل مرتبط شدند. بنابراین، گل آلوئه باربادنسیس می‌تواند منبع مؤثری از آنتی‌اکسیدان طبیعی باشد.

در مطالعه‌ای نیز یک ترکیب آنتی‌اکسیدانی قوی از عصاره متانولی آلوورا باربادنسیس میلر جدا شد. فعالیت آنتی‌اکسیدانی این ترکیب مشابه اثر آلفا-توکوفرول بود که با استفاده از هموژنات‌های مغز رت (سوسپانسیونی از قطعات و اجزای سلول که به هنگام همگن‌سازی بافت حاصل می‌شود) در شرایط in vitro ارزیابی شد.

در مطالعه‌ای دیگر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی هیدروفیلیک (آبدوست) گل آلوورا خشک شده مستقیما با محتوای پلی‌فنولی و فلاوونویید آن مرتبط شد.

۲- بهبود عملکرد کبد

آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی مانند سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و کاتالاز (CAT) برای حفظ پایداری و عملکرد طبیعی سلول و کنترل محیط داخل سلول ضروری است. رادیکال سوپراکسیدِ بسیار واکنش‌پذیر می‌تواند توسط آنزیم سوپراکسید دیسموتاز به هیدروژن پراکسید تبدیل شود. آنزیم کاتالاز در کبد بسیار زیاد است. این آنزیم از پراکسی‌زوم‌های کبد نشأت می‌گیرد و به متابولیز هیدروژن پراکسید به آب و اکسیژن کمک می‌کند. از طرفی دیگر، آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز کاهش هیدروپراکسیدها مانند هیدروژن پراکسید را کاتالیز می‌کند. در آزمایشی بر روی بافت کبد موش‌های نر مشاهده شد که فعالیت‌های آنزیم‌های SOD، GPx و CAT در نمونه بافت کبد آسیب دیده کاهش یافت. سپس این فعالیت‌ها در نمونه‌های درمان شده با عصاره گل آلوورا افزایش یافتند. این نتایج نشان می‌دهد که هیدروژن پراکسید باعث آسیب اکسیداتیو در نمونه‌های کبد آسیب دیده می‌شود، درحالیکه استرس اکسیداتیو ایجاد شده توسط هیدروژن پراکسید (۰/۵ میلی مولار) در یک سلول کبد طبیعی انسان توسط آنزیم‌های آنتی اکسیدانی کاهش می‌یابد. عصاره‌های گل آلوورا فعالیت آنزیم‌های سوپراکسیدا دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز را در بافت کبد موش‌های تحت تیمار با هیدروژن پراکسید بالا برد.