خارمریم
نام تجاری گیاه:
Milk thistle
نام علمی گیاه:
Silybum marianum (L.) Gaertn.
تاریخچه:
خارمریم یک گیاه یک ساله یا دوساله است که تا ارتفاع ۱/۵ متر رشد میکند. خارمریم قبلا در خانواده Dipsacacaea، جنس Carduus طبقهبندی شده است. سیستم گیاهشناسی جدید آن را در خانواده Compositae طبقهبندی کرده است. لبههای برگهای آن مواج و خاردار است و برگها دارای رگههای سفید و به رنگ سبز براق هستند. گلهای آن لولهای و به رنگ قرمز- بنفش هستند. میوه (دانه، بذر) آن تخم مرغی شکل، به رنگ قهوهای روشن- تیره با پوسته سخت است که توسط اجسام مویی شکل، سفید و ابریشمی محافظت میشوند. گلهای بنفش آن تا حدود ۱۹۰ بذر دارد که بیشترین خواص دارویی را دارد. این بذرها حاوی سیلیمارین، ترکیبی مؤثر در عصاره خارمریم، هستند. ساقهی آن دارای برآمدگی و خار است. خاستگاه اصلی خارمریم در منطقه مدیترانه است. خارمریم بومی اروپا، خاورمیانه، آفریقای شمالی و بخشهایی از مدیترانه است. بااینحال، در سراسر دنیا یافت میشود. بسیاری از باغبانان این گیاه را به دلیل سرعت رشد بالایش، یک علف هرز میدانند. عمدتاً در خاکهای صخرهای خشک کشورهای اروپایی، استرالیا، کانادا، چین، آمریکای شمالی و جنوبی به عنوان گیاه دارویی کشت میشود. میوه (بذر) خارمریم کمی پیش از رسیدن برداشت میشوند؛ در صورت رسیدن، دانهها از پوسته درمیآیند. در فرانسه، برگهای جوان، قسمت بالایی گلهای باز نشده و ریشه آن به عنوان یک خوراک لذیذ بسیار محبوبیت دارند.
خواص
۱- تنظیم قند خون
استرس اکسیداتیو به طور فزایندهای بر عوامل بیماریزای ناشی از عوارض دیابت دخیل است؛ عواملی که ممکن است یا بهطور مستقیم باعث آسیب سلول بتای پانکراس شوند یا منجر به اختلالات متابولیک شوند که میتواند باعث القاء یا تشدید دیابت شوند. تأثیر ارزشمند مواد مغذی آنتیاکسیدانی بر کنترل گلایسمیک (شاخصی برای سنجش میزان تأثیر غذا بر قند خون) در بیماران دیابتی در مطالعات تجربی و بالینی گزارش شده است. در سال ۲۰۰۶ مطالعهای برای تشخیص اثرات عصاره بذر خارمریم (سیلیمارین) که ویژگیهای آنتیاکسیدانی بر پروفایل گلایسمیک در بیماران دیابتی دارد، طراحی و نتایج آن در مجله Phytotherapy Research منتشر شد. یک آزمایش بالینی تصادفی ۴ ماهه بین ۵۱ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ در دو گروه انجام شد. گروه اول (۲۵ نفر) روزانه ۳ مرتبه یک عدد قرص ۲۰۰ میلیگرمی حاوی سیلیمارین به همراه درمان متداول دریافت کردند. گروه دوم (۲۶ نفر) درمان مشابه داشتند اما قرص دارونما به جای سیلیمارین دریافت کردند. بیماران هر ماه ویزیت میشدند و میزان هموگلوبین گلیکوزیله ((HbA(1)c، گلوکز خون ناشتا (FBS)، انسولین، کلسترول کل، LDL و HDL، تریگلیسرید، SGOT و SGPT در شروع و انتهای مطالعه اندازهگیری شدند.SGOT و SGPT، آنزیمهایی که به طور طبیعی در سلولهای کبد و قلب وجود دارند و در صورت آسیب به کبد یا قلب در خون آزاد میشوند. براساس نتایج کاهش قابل توجهی در سطوح هموگلوبین گلیکوزیله، گلوکز خون ناشتا (FBS)، کلسترول کل، LDL، تریگلیسرید، SGOT و SGPT در بیماران درمان شده با سیلیمارین، در مقایسه با دارونما و همچنین مقادیر بدست آمده در ابتدای مطالعه در هر گروه مشاهده شد. در نتیجه درمان با سیلیمارین در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ به مدت ۴ ماه تأثیری مفید بر بهبود پروفایل گلایسمیک دارد. نتایج این مطالعه در سال ۲۰۰۶ در مجله Phytotherapy Research منتشر شد.
۲- افزایش شیر مادران
تغذیه با شیر مادر دارای مزایای سلامتی مهم برای نوزادان و مادران است. اخیراً پیشنهاد شده است که خارمریم (بذر خارمریم) توسط مادران شیرده برای تحریک تولید شیر استفاده شود. اگرچه مکانیسم عملکرد این گیاه دارویی هنوز ناشناخته است. در این مطالعه، اثر عصاره استاندارد میکرونیزه شدهی خارمریم بر روی سطوح سرمی پرولاکتین در رتهای ماده ارزیابی شد. در یک تیمار ۱۴ روزه با این عصاره (۲۰۰-۲۵ میلیگرم بر کیلوگرم، خوراکی)، سطوح پرولاکتین سرم در روشی وابسته به دوز، افزایش یافت. همچنین، پس از ۶۶ روز وقفه در درمان با این عصاره، سطوح پرولاکتین همچنان به طور قابل توجهی بالا بود؛ اما یک روند رو به کاهش در میزان پرولاکتین مشاهده شد که از طریق یک دورهی درمان ۷ روزه اضافی با عصاره سیلیمارین با این روند مقابله شد. بروموکریپتین (آگونیست (فعالکننده) گیرندهی D2 دوپامین)، در دوز (۱۰-۱ میلی گرم بر کیلوگرم، به صورت خوراکی) سطوح پرولاکتین سرمی را کاهش میدهد. بروموکریپتین، در دوز ۱ میلی گرم بر کیلوگرم، به طور قابل توجهی سطوح بالای پرولاکتین سرمی ناشی از سیلیمارین را کاهش میدهد. در نتیجه، این مطالعه نشان داد که عصارهی بذر خارمریم به طور قابل توجهی سطح پرولاکتین در گردش خون را در رتهای ماده افزایش میدهد. به نظر میرسد این اثر در برخی موارد مربوط به گیرندهای D2 دوپامین باشد. نتایج این مطالعه در سال ۲۰۰۹ در مجله Phytomedicine منتشر شد.
۳- کاهش اضطراب و استرس
اختلال وسواس جبری (فکری-عملی،OCD)، یک بیماری رایج عصبی- روانپزشکی است. اگرچه عوامل دارویی متنوعی برای درمان OCD موجود است، اما روانپزشکان متوجه شدند که اغلب بسیاری از بیماران قادر به تحمل عوارض جانبی این نوع داروها نمیباشند، پاسخ مناسبی به درمان نمیدهند یا داروها اثربخشیشان را پس از یک دوره درمان از دست میدهند. طب گیاهی میتواند راه حلی برای برخی از این مشکلات باشد. در حقیقت گیاهان بسیاری با اثرات روانگردان وجود دارند که عوارض جانبی کمتری دارند. این گیاهان میتوانند به عنوان درمانی جایگزین و یا به منظور افزایش اثربخشی در برابر نشانههای متداول OCD استفاده شوند. هدف از این مطالعه مقایسه اثر عصاره خارمریم با فلوکستین (یک داروی ضدافسردگی) در درمان OCD است. این مطاله یک آزمایش تصادفی، دوسوکور، مقدماتی و ۸ هفتهای بود. براساس یک مصاحبه بالینی سازمانیافته، ۳۵ فرد بزرگسال که شاخصهای ابتلا به بیماری OCD را داشتند، در این آزمایش شرکت کردند. در این مطالعه تصادفی، بیماران به طور تصادفی روزانه یک کپسول ۶۰۰ میلیگرمی عصاره خارمریم یا کپسول ۳۰ میلی گرمی فلوکستین را به مدت ۸ هفته دریافت کردند. نتایج تفاوت قابل توجهی را بین عصاره و فلوکستین در درمان OCD نشان ندادند. همچنین تفاوت قابل توجهی بین دو گروه در موارد عوارض جانبی مشاهده شده، وجود نداشت. نتایج این مطالعه در سال ۲۰۱۰ در مجله Progress in Neuro-Psychopharmacology and Biological Psychiatry منتشر شد.
۴- ضد التهاب
عصاره حاوی ترکیب فعال سیلیمارین و بذر خارمریم اثرات ضد التهاب و ضد آرتریت دارند که به دلیل ویژگی آنتیاکسیدانی قوی و به داماندازی رادیکال های آزاد (به عنوان عامل پیش التهابی) است. سیلیمارین در مواردی که آرتریت (التهاب مفصل) در حال عود کردن است، نسبت به مواردی که آرتریت پیشرفت کرده، مؤثرتر است. سیلیمارین و سیلیبینین مانع از فرآیند التهابی از طریق مهار کردن مهاجرت نوتروفیل و مهار سلول کوپفر میشوند.
۵- ضد آلرژی
سیلیمارین و سیلیبینین خارمریم تشکیل واسطههای التهابی (پروستاگلاندینها و لکوترینها) و انتشار هیستامین از بازوفیل ها را مهار میکنند. بنابراین، بذر خارمریم ممکن است فعالیتهای ضد آلرژی و ضد آسم داشته باشد.
۶- افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی
براساس گزارشات سیلیمارین به عنوان یک آنتیاکسیدان بسیار مؤثر، باعث حبس رادیکالهای آزاد (گونههای اکسیژن فعال) و مهار پراکسیداسیون لیپید میشود؛ بنابراین از سلولها در برابر استرس اکسیداتیو محافظت میکند که موجب افزایش سیستم تدافعی آنتیاکسیدانی آنزیمی و غیرآنزیمی سلولها شامل گلوتاتیون کاهش یافته، سوپراکسیداز دیسموتاز و کاتالاز میشود. این سیستم به دلیل توانایی در جلوگیری از پراکسیداسیون لیپید و جایگزینی سطوح گلوتاتیون کاهش یافته، میتواند از کبد، مغز، قلب و سایر اندامهای حیاتی در برابر آسیب اکسیداتیو محافظت کند. سیلیبینین دارای ویژگیهای غشای محافظتی است و این ویژگی میتواند اجزاء خون را از آسیب اکسیداتیو حفظ کند.
اثر آنتیاکسیدان سیلیمارین در جلوگیری از آسیب کبدی ناشی از داروی سایکوتروپیک (درمان اختلالات روانی) ارزیابی شد. این آزمایش بر روی ۶۰ بیمار تحت درمان مزمن با داروی سایکوتروپیک انجام شد که به مدت ۹۰ روز سیلیمارین یا دارونما دریافت کردند. نتایج نشان داد که مصرف سیلیمارین آسیب کبدی لیپوپراکسیداتیو را کاهش میدهد. براساس نتایج مطالعه افزایش لیپوپراکسیداتیو ممکن است با آسیب کبدی ناشی از داروی سایکوتروپیک مشارکت داشته باشد. نتایج این مطالعه در مجله Current Therapeutic Research منتشر شده است.
۷- بهبود عملکرد کبد
سابقه مصرف بذرهای خارمریم به منظور مراقبت از کبد به قرن اول برمیگردد. فعالیت آنتیاکسیدانی یکی از مهمترین فاکتورها در حفاظت کبدی است. براساس شواهد موجود خارمریم ممکن است از طریق یک سری مکانیسمها مانند فعالیت آنتیاکسیدانی، بلوکه کردن ترکیبات سمی در غشای سلول، افزایش سنتز پروتئین، فعالیت ضد فیبروزی و اثرات ضدالتهابی یا متعادلکننده سیستم ایمنی از کبد محافظت کند.
– پتانسیل ضد سمیت کبدی: سیلیمارین سلولهای کبد را دربرابر بسیاری از عوامل سمی کبدی در انسانها و حیوانات محافظت میکند. برخی قارچها مانند Amanita phalloides (آمانیتا، معروف به کلاهک مرگ) و A. virosa حاوی دو توکسین فالویدین و آلفا- آمانیتین هستند؛ این دو توکسین باعث تخریب غشای سلولی هپاتوسیت و بلوکه شدن سنتز پروتئین کبدی میشود که منجر به آسیب کبدی شدید و مرگ میشود. سیلیمارین به طرز مؤثری از این اثرات، از دو طریق ۱) بلوکه کردن محلهای اتصال توکسین (سم)، ۲) افزایش ظرفیت احیاء سلولهای کبد، جلوگیری میکند. تزریق داخل وریدی سیلیبینین در عرض ۲۴ ساعت پس از مصرف قارچ، اقدامی مؤثر در برابر آسیب کبدی است.
در یک مطالعه ۶۰ بیمار با مسمومیت شدید قارچ آمانیتا، با دمکرده حاوی ۲۰ میلیگرم/کیلوگرم از سیلیبینین تحت درمان قرار گرفتند؛ بهترین نتایج حاصل شد و هیچ گونه مورد فوتی مشاهده نشد. اغلب سیلیمارین به عنوان درمان حمایتی در مسمویت غذایی ناشی از مصرف قارچ استفاده میشود. خارمریم از کبد در برابر آسیب ایسکمیک (کاهش جریان خون به اندام)، مقادیر اضافی آهن و تابش اشعه محافظت میکند.
کمیته E آلمان مصرف سیلیمارین را برای درمان بیماریهای کبد از جمله هپاتیت A، سیروز کبدی ناشی از مصرف الکل و هپاتیت ناشی از مواد شیمیایی تأیید میکند.
– سیروز کبدی ناشی از مصرف الکل: متابولیسم اتانول شامل تشکیل رادیکالهای آزاد منجرشونده به استرس اکسیداتیو در کبد است. سیلیمارین به طور موفقآمیزی بر علیه سیروز کبدی ناشی از مصرف الکل، بهواسطه مکانیسمهای آنتیاکسیدانی و حفظ پارامترهای بیوشیمیایی کبد در حد طبیعی، مقابله میکند.
– هپاتیت: در بیماران مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی، سیلیمارین مدت زمان درمان را کوتاه کرد و سطوح سرمی بیلیروبین و آنزیم کبدی را بهبود داد. همچنین میزان پارامترهای بیوشیمیایی در بیماران تحت درمان با سیلیمارین زودتر به سطح طبیعی رسیدند.
– فیبروز کبدی: فیبروز کبدی میتواند منجر به تغییر شکل ساختمان کبد شود که منجر به نارساییهای کبدی میشود. سیلیمارین به طور شاخصی این فرآیند را در بیماران مبتلا به فیبروز کبدی مهار میکند که نشان دهنده پتانسیل ضد فیبروزی آن است.
– بازسازی بافت کبدی: سیلیمارین بازسازی بافت کبدی را با افزایش سنتز پروتئین در کبد آسیب دیده تحریک میکند. در آزمایشات انجام شده بر روی کبد رتها، سیلیبینین به طور قابل توجهی تشکیل ریبوزومها، سنتز DNA و سنتز پروتئین را افزایش داد. نکته جالب این است که افزایش سنتز پروتئین، ناشی از سیلیبینین، تنها در کبدهای آسیب دیده مشاهده شد و در نمونههای کبد سالم این اثر مشاهده نشد.
۸- تقویت سیستم ایمنی بدن
فعالیت تنظیم سیستم ایمنی بدن مربوط به سیلیمارین در بیماران مبتلا به بیماری کبدی ممکن است مشمول عملکرد محافظت کبدی این ترکیب باشد. سیلیمارین در شرایط آزمایشگاهی از جوندگان در برابر سیستم ایمنی سرکوبشده ناشی از امواج فرابنفش محافظت کرد. سیلیبینین فعالیت لنفوسیت T، لکوسیت چند هستهای انسان، را مهار کرد. مصرف طولانی مدت سیلیمارین با افزایش لنفوسیتهای T (یکی از انواع سلولهای سیستم ایمنی)، اینترلوکینها (ترکیباتی از سلولهای سفید خون که باعث تنظیم پاسخ سیستم ایمنی میشوند) و کاهش تمام انواع ایمونوگلوبولینها (هر نوع پروتئین موجود در سرم و هر نوع سلولی از سیتم ایمنی که به عنوان آنتیبادی یا پادتن عمل میکند) سیستم ایمنی را بهبود میدهد.
سیلیمارین میتواند به عنوان یک داروی کمک درمانی در موارد نیاز به سرکوب سیستم ایمنی مانند بیماریهای خود ایمنی و انواع عفونت مفید باشد.
۹- ضد میکروب
اگرچه سیلیمارین بر تکثیر ویروس اثری ندارد، اما نقش مفیدی بر ویروسهای هپاتیت، از طریق عملکرد مهاری آن بر فرآیندهای التهابی و سیتوتوکسیک (سمیت سلولی) ناشی از عفونتهای ویروسی دارد. سیلیبینین رشد سلولهای آلوده به ویروسهای هپاتیت B را از طریق القاء مرگ سلولی مهار میکند. همچنین سیلیمارین فعالیت مهاری در برابر سایر ویروسها در ردههای سلولی مختلف دارد.
۱۰- تنظیم کلسترول خون
مصرف سیلیمارین توسط بیماران مبتلا به چربی خون بالا (نوع ۲) باعث کاهش ملایم سطوح کلسترول کل و کلسترول HDL در پلاسمای خون میشود. سیلیمارین سطوح پلاسمایی کلسترول و لیپوپروتئین LD را در رتهای مبتلا به چربی خون بالا کاهش داد در حالیکه سیلیبینین سطوح پلاسمایی کلسترول را در رتهای نرمال کاهش نداد؛ اگرچه سطوح فسفولیپید کل کاهش را کاهش داد. غلظت کلسترول و فسفولیپید صفراوی در رتها نیز به آهستگی کاهش یافت. کاهش کلسترول و فسفولیپیدهای صفراوی ناشی از مصرف سیلیمارین در هر دو نمونه رت و انسانی، ممکن است بخشی از آن به دلیل کاهش سنتز کلسترول کبدی باشد. سیلیمارین میتواند عاملی جدید در جلوگیری و درمان چربی خون بالا و آترواسکلروز (تصلب شرایین) باشد.
۱۱- ضد سرطان
در سال ۲۰۱۴ مطالعه ای با هدف تشخیص اثرات ضدسرطانی سیلیمارین بر دو رده سلول سرطان سینه (BT-474 و SK-BR-3) انجام و نتایج آن در مجله Advances in Breast Cancer Research منتشر شد. ردههای سلولی SK-BR-3 و BT-474 از بانک سلولی مرکز پاستور تهیه شدند. سلولها در شرایط استاندارد (دمای ۳۷ درجه سلسیوس، رطوبت ۹۵ درصد و فشار کربن دی اکسید ۵ درصد) کشت داده شدند. دو ردهی سلول سرطان سینه SK-BR-3 و BT-474 به مدت ۲۴ ساعت گرمخانهگذاری شدند و سپس ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰، ۸۰۰ و ۱۶۰۰ میکرومول سیلیمارین به محیط کشت هر یک از ردههای سلولی افزوده شد. خارمریم رشد دو ردهی سلول سرطان سینه SK-BR-3 و BT-474 را در غلظتهای مختلف، بعد از ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت، مهار کرد. سیلیمارین مرگ سلول را در هر دو رده سلولی افزایش داد. سیلیمارین میتواند با سایر داروهای شیمی درمانی ترکیب شود تا نتایج بهتری حاصل شود.
۱۲- بهبود عملکرد قلب و عروق
در طول درمان سرطان، مصرف برخی داروهای شیمیدرمانی به دلیل اثر سمی بر قلب محدود شده است؛ این اثر از طریق استرس اکسیداتیو و القاء آپوپتوزی (مرگ سلولی) ایجاد می شود. سیلیبینین، به دلیل عملکردهای آنتیاکسیدانی و محافظت غشایی، ویژگیهای محافظت از سیستم قلبی- عروقی را دارد.
در سال ۲۰۱۷ مطالعهای با هدف تشخیص اثر محافظتی فراکشن روغنی عصاره دانه خارمریم بر علیه اثر مخرب پرتو گاما در جنس ماده رتهای آلبینو انجام و نتیجه آن در مجله Int J Pharm Pharm Sci منتشر شد. مالون آلدهید (MDA)، گلوتاتیون کاهش یافته (GSH) و متالوتیونین (MT) در بافتهای قلب و مغز رتهای مورد ٌآزمایش تخمین زده شدند. لاکتات دهیدروژناز (LDH) و کراتین کیناز- MB در سرم رتها و بیومارکرهای (نشانگرهای زیستی) مغز شامل دوپامین و سروتونین نیز اندازهگیری شدند. درمان اثر مخرب اشعه گاما با استفاده از عصاره دانه خارمریم و فراکشن روغنی آن منجر به کاهش قابل توجه سطوح مالون آلدهید دربافتهای قلب و مغز شد. اگرچه افزایش قابل توجه سطوح گلوتاتیون کاهش یافته در بافتهای قلب و مغز مشاهده شد. همچنین افزایش قابل توجه سطوح دوپامین و متالوتیونینِ بافت قلب مشاهده شد. براساس نتایج، میتوان نتیجه گرفت که عصاره دانه خارمریم و فراکشن روغنی آن یک اثر محافظتی در برابر آسیب قلبی و مغزی ناشی از امواج گاما دارد.
۱۳- بهبود عملکرد سیستم عصبی
سیلیمارین در جلوگیری و درمان فرآیندهای نورودژنراتیو (مخرب عصب) و نوروتوکسیک (اثر سمی بر اعصاب)، به دلیل اثرات آنتیاکسیدانی آن، مفید واقع شده است. سیلیمارین میتواند به طور مؤثری نورونهای دوپامینرژیک را در برابر سمیت اعصاب ناشی از لیپو پلیساکارید در مغز محافظت کند.
سیلیمارین در دوز ۲۰۰ (میلی گرم/ کیلوگرم/ روزانه) به شدت اکسیداسیون پروتئینها را در هیپوکامپوس و کورتکس رت های سالمند، در مقایسه با رتهای جوان، کاهش داد.
سیلیمارین میتواند به عنوان یک ترکیب انتخابی در برابر بیماری آلزایمر که در آن اکسیداسیون پروتئین یک رویداد اولیه مهم است، استفاده شود. براساس مطالعات پیشین، سیلیمارین فعالیتهای آنتیاکسیدانی در سیستم عصبی مرکزی دارد که از طریق سد خونی – مغزی به سیستم عصبی مرکزی وارد میشود.
۱۴- بهبود عملکرد کلیه
سیلیمارین به حفظ عملکرد کلیوی نرمال کمک میکند. اثر سیلیمارین در رتهای مبتلا به دیابت ملیتوس القاء شده با آلوکسان آزمایش شد. آلوکسان گونههای اکسیژن فعال که بافت کلیوی را آسیب میزنند، تولید میکند. سیلیمارین ۲۰ روز پس از ۹ هفته درمان با آلوکسان مصرف شد که بر آسیبهای بافت کلیوی مؤثر بود. این ترکیب اثر آنتیاکسیدانی از طریق افزایش بیان ژن آنزیمهای آنتیاکسیدانی و افزایش تعدادی از مهمترین مکانیسمهای حافظتی در برابر آسیب رادیکالهای آزاد حاوی سوپر اکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز دارد. بنابراین، سیلیمارین میتواند به عنوان یک دارو برای درمان نفروپاتی دیابتی مصرف شود.
۱۵- افزایش قدرت باروری
در سال ۲۰۱۵ مطالعهای با هدف بررسی اثر سیلیمارین بر متغییرهای تولید مثلی در رتهای نر نژاد ویستار که مبتلا به فیبروز کبدی ناشی از کربن تتراکلراید بودند، انجام و نتایج آن در مجله The American Journal of Innovative Research and Applied Sciences منتشر شد. نتایج مطالعه نشان داد که فیبروز کبدی ناشی از کربن تتراکلراید برخی از متغییرهای تولید مثلی را در رت های نر کاهش میدهد. این اثر در نتیجه هیپوگنادیسم (تولید مقدار کم یا ناچیز هورمون از غدد جنسی) ناشی از کاهش در عملکرد اسپرماتوژنیک بیضه، عملکردهای استروئیدوژنیک و کاهش درسطح پلاسمایی گونادوتروپین غده هیپوفیز (FSH و LH) رخ میدهد. کاهش قابل توجه در تغییر آرایش سلولی ناحیه بیضه در گروه درمان شده با سیلیمارین مشاهده شد.
۱۶- افزایش ترشح صفرا
اثر محافظت کبدی سیلیمارین بر ترشح صفرا، با توجه خاص به ترشح نمک صفراوی، در رتهای ویستار مطالعه شد. سیلیمارین در دوزهای ۲۵، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ (میلیگرم/کیلوگرم/ روزانه) به مدت ۵ روز باعث افزایشی وابسته به دوز در جریان صفرا و ترشح نمک صفراوی شد. بیشترین اثر در دوز ۱۰۰ (میلیگرم/کیلوگرم/ روزانه) بود. براساس نتایج سیلیمارین ترشح صفرا را افزایش می دهد.
مواد مؤثر
ترکیبات فعال بذر خارمریم شامل سه فلاونولیگنان به نامهای سیلیبینین، سیلیکریستین و سیلیدیانین است که به مجموع آنها “سیلیمارین” گفته میشود. سیلیبینین فعالترین ترکیب بیولوژیکی است. همچنین بذر خارمریم حاوی ترکیبات فلاونولیگنانی دیگر (بتائین، آپی ژنین، سیلیبونول)، روغنهای غیرفرار (لینولئیک اسید، اولئیک اسید، پالمیتیک اسید)، پروتئین، توکوفرول، استرولها (کلسترول، کامپسترول، استیگما استرول، سیتوسترول)، اسیدهای چرب آزاد و موسیلاژ است.
دانستنی ها
- میوه، ساقه و دانههای خارمریم ارزش دارویی دارند.
- بخش گلدار آن مانند کنگرفرنگی (آرتیشو) خورده میشود. دانههای بو داده شده آن به عنوان جایگزین قهوه استفاده میشوند.
- کمیته E (آلمان) مصرف داخلی فرآوردههای خام حاصل از میوه خارمریم را برای ناراحتیهای سوء هاضمه تصویب کرده است. فرمولاسیونهای خارمریم برای آسیب ناشی از سمیت کبدی و درمان حمایتی بیماری التهاب مزمن کبدی و سیروز کبدی تایید شدهاند. این فرمولاسیونها براساس حداقل۷۰-۸۰ درصد سیلیمارین (ترکیب سه ماده سیلیبینین، سیلیدیانین و سیلیکریستین) استاندارد شده است.
- گواهی استاندارد آلمان در مورد دمنوش بذر خارمریم، بر مصرف آن برای اختلالات گوارشی، بهویژه برای اختلالات عملکردی سیستمهای صفراوی تأکید دارد.
حد مجاز مصرف
روزانه مصرف خوراکی ۱۵-۱۲ گرم دانهی پودر شده برای تهیه دمنوشها و سایر فرمولاسیونهای گیاهی توصیه میشود. این فرمولاسیونها معادل با دوز روزانه ۴۰۰-۲۰۰ میلیگرم سیلیمارین است که به صورت سیلیبینین محاسبه میشود.
در موارد بیماری کبد
- عصاره خشک با نسبت ۷۰:۱-۴۰ (وزنی/ وزنی)، ۸۰-۷۰ درصد سیلیمارین: یک عدد کپسول حاوی ۲۰۰-۱۰۰ میلیگرم سیلیمارین همراه با مقدار کافی آب دوبار در روز (صبح و شب) میل شود.
- و یا دو تا سه بار در روز یک عدد کپسول حاوی تقریبا ۱۴۰ میلیگرم سیلیمارین میل شود.
در موارد اختلالات گوارش
جوشانده: حدود ۳ گرم بذر خارمریم را در ۱۵۰ میلیلیتر آب سرد بریزید؛ پس از به جوش آمدن آب، به مدت ۳۰-۲۰ دقیقه محلول را بجوشانید. از این جوشانده روزانه ۳-۴ مرتبه بنوشید.
دمنوش: ۳/۵ گرم بذر خارمریم را در ۱۵۰ میلیلیتر آب جوش به مدت ۱۵-۱۰ دقیقه بخیسانید. از این دمنوش روزانه ۴-۳ مرتبه و نیم ساعت پیش از هر وعده غذایی بنوشید.
توجه: حلالیت سیلیمارین در آب کم است. براساس آنالیزها دمنوش میوهی خارمریم حاوی حدود ۱۰ درصد از این ترکیب است. بنابراین، به منظور برخورداری از فواید آن برای کبد، عصاره تغلیظ شده خارمریم توصیه میشود.
تنتور: ۲۵-۱۵ قطره، ۵-۴ مرتبه در روز؛ ۲-۱ میلی لیتر روزانه سه مرتبه مصرف شود.
بهترین زمان مصرف
عوارض جانبی
- مصرف خوراکی عصاره خارمریم در بیشتر بزرگسالان احتمالا ایمن است. در برخی افراد، مصرف عصاره خارمریم میتواند باعث اسهال، حالت تهوع، گاز روده، حس پری یا درد رودهای، کاهش اشتها و احتمالا سردرد شود.
- استفاده مستقیم عصاره خارمریم بر روی پوست برای مدت کوتاه، احتمالا ایمن است.
بارداری و شیردهی: در حال حاضر اطلاعات معتبر و کافی درباره ایمنی مصرف خارمریم در دوران بارداری یا شیردهی وجود ندارد. از مصرف خارمریم در این دوران پرهیز شود.
حساسیت به راگوید و گیاهان مرتبط: ممکن است خارمریم باعث واکنش آلرژیک در افراد حساس به گیاهان خانواده کاسنیان یا مرکبان (Asteraceae/Compositae)، شود. اعضای این خانواده شامل راگوید، گلهای داوودی، گلهای همیشهبهار، گل های مینا و بسیاری دیگر از گیاهان هستند. درصورت حساسیت، قبل از مصرف خارمریم، با پزشکتان مشورت کنید.
دیابت: ترکیبات شیمیایی خاص موجود در خارمریم ممکن است قند خون را در افراد دیابتی پایین بیاورد. ممکن است لازم باشد تا دوز مصرف آن مطابق با داروهای دیابتی تنظیم شود.
شرایط حساس به هورمون مانند سرطان سینه، سرطان رحم، سرطان تخمدان، اندومتریوز یا فیبروئیدهای رحم: عصارههای خارمریم ممکن است مانند استروژن عمل کنند. اگر در شرایطی هستید که در صورت مواجه با استروژن بدتر میشود، از عصارههای خارمریم استفاده نکنید.
فرمولاسیونها: اثر ملین خفیف در برخی موارد مشاهده شده است.
تداخل های دارویی احتمالی
داروهای تجزیه شونده با آنزیم کبدی سیتوکروم (P450): مصرف خارمریم همراه با برخی از داروهایی که توسط کبد تجزیه میشوند، میتواند اثرات و عوارض جانبی برخی از داروها را افزایش دهد. در صورتی که از این قبیل داروها مصرف میکنید، با پزشکتان در مورد مصرف خارمریم مشورت کنید. برخی از داروهایی که از طریق کبد تجزیه میشوند عبارتند از: آمیتریپتیلین، دیازپام (والیوم)، زیلوتون، سلکوکسیب (سلبرکس )، دیکلوفناک (وُلتارِن)، فلوواستاتین (لِسکول)، گلیپیزید (گلوکوترول)، ایبوپروفن (اَدویل، موترین)، ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فِنیتوئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فِلدن)، تاموکسیفن (نولوادِکس)، تولبوتامید، تُرسِماید (دِمادِکس) و وارفارین (کومادین).
داروهای گلوکورونیده شونده توسط کبد: بدن برای دفع برخی داروها آن ها را تجزیه میکند. کبد به تجزیه این داروها کمک میکند. مصرف خارمریم ممکن است بر میزان تجزیه کبدی داروها اثر بگذارد. این موضوع میتواند کیفیت عملکرد برخی از این داروها را افزایش یا کاهش دهد. برخی از داروهایی که به این طریق متابولیزه میشوند عبارتند از: استامینوفن، آتورواستاتین (لیپیتور)، دیازپام (والیوم)، دیگوکسین، انتاکاپون (کومتان)، استروژن، ایرینوتکان (کَمپتوسار)، لاموتریژین (لامیکتال)، لورازپام (آتیوان)، لواستاتین (مواکور)، مپروبامات، مورفین، اگزازپام.
استروژنها: ممکن است خارمریم هورمونها را در بدن کاهش دهد. ممکن است خارمریم به بدن در تجزیه قرصهای استروژن، به منظور دفع آنها، کمک کند. مصرف خارمریم همراه با استروژنها ممکن است اثربخشی قرصهای استروژن را کاهش دهد. خارمریم حاوی ترکیب شیمیایی ” سیلیمارین” است که به بدن در تجزیه استروژنها کمک میکند. برخی از قرصهای استروژن عبارتند از: استروژن کونژوگه (پرمارین)، اتینیل استرادیول و استرادیول.
داروهای کاهنده کلسترول خون (استاتینها): بهطورتئوری، خارمریم ممکن است سطوح برخی داروهای مورد استفاده برای کاهش کلسترول را تغییر دهد. این موضوع میتواند کیفیت عملکرد برخی از این داروها را افزایش یا کاهش دهد. برخی داروهای مورد استفاده برای کاهش کلسترول عبارتند از: آتورواستاتین (لیپیتور)، فلوواستاتین (لسکول)، لوواستاتین (مواکور)، پراواستاتین (پراواکول) و روزاواستاتین (کرستور).
کاربرد در طب قدیم
- خارمریم به صورت دارویی از قرن ۴ پیش از میلاد مسیح استفاده شده است. سابقه مصرف خارمریم در درمان بیماریهای کبد به دهه ۱۷۰۰ مربوط میشود و مصرف آن برای درمان کبد را میتوان از منابع یونانی برداشت کرد.
- نیکولاس کالپپر – گیاهشناس انگلیسی قرن ۱۷- در نوشتههای خود ذکر کرده است که خارمریم در درمان زردی (یرقان) و انسداد کبد و طحال مفید است.
- سیستم درمانی Eclectic (سیستم درمانی براساس انتخاب روش برتر در میان سایر روشهای موجود)، در قرن ۱۹ و ۲۰، خارمریم را برای درمان رگهای واریسی، سختیهای مربوط به قاعدگی و احتقان کبد، طحال و کلیه استفاده کرد.
- در طب هموپاتی، تنتوری (عصاره آبی- الکلی به نسبت ۲۵:۷۵) از دانههای خارمریم برای درمان اختلالات کبد، یرقان، سنگ کیسه صفرا، التهاب صفاق، خونریزی، انواع برونشیت و رگهای واریسی استفاده شده است.
- در قرن شانزدهم میلادی، مدت کوتاهی پس از جنگها، از خارمریم برای کمک به درمان افسردگی و سختی عاطفی (Emotional Distress) استفاده میکردند. اروپاییان مصرف خارمریم را با همین هدف ادامه دادند.
- در اوایل قرن ۱۸ میلادی، مردم از خارمریم برای بیماریهای دیگری مانند قاعدگی نامنظم، رگهای واریسی، مشکلات کلیه، کبد و طحال استفاده میکردند. امروزه نیز خارمریم به عنوان درمانی مؤثر بر این بیماریها استفاده میشود.
دیوسکوریدس -پزشک ارتش روم- از خارمریم برای درمان مار گزیدگی استفاده میکرد. دانههای خارمریم توسط ساکسونها به عنوان روشی برای درمان بیماریهای عفونی ناشی از گزش حیوان هار، که امروزه به عنوان بیماری آبگریزی (hydrophobia، ترس از آب به عنوان علامتی از بیماری هاری) شناخته میشود، استفاده میشود. - دانههای خارمریم حاوی ترکیب فعالی است که اثر ویژهای بر کبد دارد. Rademache- پزشک آلمانی قرن نوزدهم- تنتوری از دانههای آن را به بیمارانش تجویز میکرد. به دلیل اثر موفقیتآمیز آن، این تنتور امروزه نیز با عنوان (Tinctura Cardui Mariae Rademacher) در فهرست فارماکوپه وجود دارد.
- در طب سنتی چینی خارمریم برای رفع حرارت و دفع سموم بدن استفاده میشود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.